Ezzard Mack Charles, ur. 7 lipca 1921 roku w Lawrenceville, stanie Georgia, zm. 27 maja 1975 r. w Chicago. Nieprzerwalny Mistrz Świata 
Wagi Ciężkiej w latach 1949 -1951. Na przełomie dwóch lat aż 9-krotnie udanie bronił tytułu. Walczył z takimi legendami boksu jak: Jersey Joe Walcott, Joe Louis i Rocky Marciano. Uznawany za jednego z najlepszych bokserów wagi półciężkiej, choć swoje sukcesy odnosił tylko w wadze ciężkiej. Karierę zawodową zaczynał w wadze średniej. Po tragicznych w skutkach pojedynku z Samem Baroudi, który zmarł po walce, przeszedł do wagi ciężkiej.
Początki
Ezzard Charles wiązany jest nie z miejscem urodzenia, a Cinncinnati, gdzie ukończył Woodward High School i rozpoczął karierę sportową. Już tam stał się znanym pięściarzem nazywanym „ Cobra Cinncinnati”. Karierę zawodową rozpoczął w 1940 r., Początkowo walczył w wadze półciężkiej. Do końca 1944 r. stoczył w tej kategorii wagowej 35 walk, w tym 4 przegrał. Jednak z powodu wojny musiał rozstać się z boksem, gdyż służył w armii amerykańskiej. Po wojnie w 1946 r. na nowo wznowił swoją karierę. Do końca tego roku stoczył 10 wygranych pojedynków, w tym z groźnym Archie Moorem. D rewanżu doszło nie cały rok później, lecz i tym razem górą okazał się Ezzard Charles pokonując rywala przed czasem, w 8 rundzie. Do trzeciego starcia tych dwóch wybitnych pięściarzy doszło w styczniu 1948 roku, i podobnie jak w drugiej walce Ezzard znokautował rywala w 8 rundzie.
Następna walka przeszła do historii, ale niestety w negatywnym znaczeniu tego słowa. Po tragicznym w skutkach pojedynku, rywal Charlesa – Sam Baroudi, w wyniku obrażeń zmarł po walce. To wydarzenie tak wstrząsnęło Charlesem, że myślał nawet o zakończeniu kariery. Lecz postanowił, że zmieni styl walki na bardziej ostrożny i przejdzie do wagi ciężkiej. Po przejściu do wyższej kategorii wagowej, mimo iż ustępował rywalom warunkami fizycznymi, wygrywał kolejne pojedynki.
Zdobycie mistrzostwa i starcia z Walcottem i Louisem
22 czerwca 1949 roku dostał szansę walki o mistrzostwo świata. W zaciętej piętnastorundowej walce z Jerseyem Joe Walcottem, zdobył swój upragniony tytuł! W swojej czwartej obronie tytułu walczył z powracającym na ring legendarnym Joe Louisem. Po ostatnim gongu pojedynku jednogłośnie na punkty pokonał Joe Louisa. W marcu 1951 r. doszło do 2 walki między Ezzard’em a Walcottem. I tym razem pojedynek trwał pełnych 15 rund, i ponownie na punkty wygrał Charles.
Cztery miesięcy później po kolejnej obronie pasa, w już trzecim starciu między nimi górą był Jersey Joe Walcott. W siódmej rundzie zaskoczył Charlesa lewym podbródkowym, który posłał go na deski. W ten sposób skończyło się panowanie Charlesa w wadze ciężkiej. Próbował on odzyskać tytuł w czwartej walce z Walcottem, jednak po raz drugi to Walcott był górą, bo po pełnowymiarowym pojedynku wygrał na punkty.
Charles vs Marciano
Do klasycznych zalicza się jego dwa pojedynki z Rocky’m Marciano, w których bezskutecznie próbował odzyskać tytuł. Oba odbyły się w 1954 roku. W pierwszym z nich Ezzard stawiał twardy opór Marciano, a walka musiała się rozstrzygnąć na pełnym dystansie. W drugiej, 3 miesiące później, był o włos od wygranej i odzyskania po raz pierwszy w historii tytułu Mistrza Świata Wagi Ciężkiej. Charles tak rozbił nos Rocky,ego, że sędzia ringowy po 7 rundzie był bliski przerwania pojedynku, jednak dał jeszcze szansę Rocky’emu na zmienienie losów starcia. W 8 rundzie Rocky przystąpił do huraganowego ataku i trafił Charlesa jednym ze swoich atomowych uderzeń. Charles już się nie podniósł. Niektórzy twierdzą iż z powodu koszmarnej kontuzji Marciano, Charles oszczędzał mistrza z obawy powtórzenia się tragedii, która go spotkała w walce z Baroudi, a mistrz to wykorzystał. Magazyn „Ring” uznał tą walkę za „walkę roku”.
Zakończenie kariery
Po przegranych walkach z Marciano, Charles nie zamierzał kończyć z boksem. Mimo iż powinien powoli wycofywać się z ringu, to jednak z powodu kłopotów finansowych kontynuował swoją karierę, lecz niestety z miernym skutkiem. Między 1955 a 1959 rokiem stoczył 23 pojedynków, z których wygrał tylko 10. Po przegranej w wrześniu 1959 r. z Alvinem Green zakończył swoją, jakże bogatą, karierę bokserską.
Po za ringiem
Ezzard Charles to wybitny pięściarz, walczył niezwykle często nawet po zdobyciu mistrzostwa. Zmierzył się z legendarnymi bokserami będąc nie raz górą. Jego drugim zamiłowaniem była muzyka, sam próbował grać na kontrabasie. Pod koniec życia schorowany borykał się z kłopotami finansowymi. Był w bliskich kontaktach z Rockym Marciano i Muhammadem Ali, z którym mieszkał na tej samej ulicy w Chicago. W 1990 roku został włączony do Międzynarodowej Galerii Sław Boksu. W klasyfikacji BoxRec znajduje się na 10 miejscu. Magazyn „Ring” umieścił go na 13 miejscu na liście 80 najwybitniejszych pięściarzy ostatnich 80 lat. Jego imieniem nazwano m.in. ulicę w Cinncinnati. Pod koniec życia borykał z poważnymi problemami ze zdrowiem, choroba przykuła go do wózka. Zmarł na chorobę neuronu ruchowego w wieku 53 lat.