Henry Armstrong,właśc. Henry Melody Jackson, ur. 12 grudnia 1912 r. w St. Louis, MO, zmarły 23 października 1988 r. Mistrz świata w wadze piórkowej w latach 1937-1938, w wadze lekkiej w latach 1938-1939, oraz w wadze półśredniej w latach 1938-1940. Zaliczany do największych bokserów wszech czasów. Jeden z największych ringowych wojowników. Zasłyną m.in. tym, że jako jedyny w historii boksu bronił tytułu jednocześnie w 3 kategoriach wagowych, w czasach gdy było mniej kategorii wagowych a różnice między nimi były większe niż obecnie. Armstrong pokonał 16 mistrzów świata i jako jeden z nielicznych pięściarzy w historii Bronił również mistrzostwa NHL więcej razy niż jakikolwiek inny bokser.
Przydomek ringowy: „Homicide Hank” Warunki fuzyczne: wzrost 166 cm, zasięg ramion 170 cm, waga od 54 do 66 kg
Bilans:180 walk, wygranych 149(101), przegranych 21, remisów 10 Trenerzy: Pee Wee Beale, Al SilvaniHenry Armstrong był w połowie rdzennym Amerykaninem z Irokezkimi korzeniami. Jak profesjonalny bokser karierę zaczął 28 lipca 1931 r, ale debiut nie był udany bo przegrał przed czasem. Dalej też mu nie szło za dobrze bo przegrał także w 3 i 4 walce. Jednak po tym miał passę 11 wygranych pojedynków. Do końca 1934 r. miał na koncie 40 stoczonych walk, z których 6 przegrał i 6 zremisował. Rok 1935 zaczął średnio bo porażką w Meksyku z byłym mistrzem świata Babym Arizmendim. Ten pojedynek był uznany przez federację w Kalifornii i Meksyku o tytuł mistrza świata. W kolejnych trzech walkach Armstrong raz wygrał, raz przegrał i raz został zdyskwalifikowany. Ale dalej szło mu lepiej bo miał kolejną serię walk bez porażki. W 1936 roku doznał kolejnych dwóch porażek, ale pokonał również byłych mistrzów Juana Zurita oraz Mika Belloise. Kluczowym momentem kariery Armstronga był rok 1937. Po 22 wygranych z rzędu(w tym 21 prze czasem) z takimi rywalami jak; Rodolfo Casanova, Joe Rivers, Frankie Klick czy Benny Bass, Henry Armstrong musiał dostać szansę walki o mistrzostwo.
Zdobycie mistrzostwa
To co nieuniknione stało się 29 października 1937 r. Armstrong zawalczył o tytuł mistrza świata w wadze piórkowej z Peteyem Sarronem . W Madison Square Garden Armstron znokautował Sarrona w 6 rundzie i zdobył swój pierwszy tytuł. Do końca roku stoczył jeszcze 4 wygrane walki w tym wszystkie przed czasem. Henry walczył niezwykle często, i za nim doszło do walki o tytułu stoczył 15 walk z których 14 skończył przez czasem klasycznym KO.
Kolejne tytuły
31 maja 1938 r. Armsrtrong rzucił wyzwanie mistrzowi świata w wadze półśredniej Barneyowi Ross. Mimo iż Ross miał przewagę w warunkach fizycznych to zdecydowanie uległ na punkty Henryemu, który zdobył tytuł w wadze półśredniej mając na koncie również tytuł w wadze piórkowej. Ale na tym nie poprzestał bo niecałe trzy miesiące później 17 lipca 1938 r. Armstrong postanowił zdobyć tytuł w wadze lekkiej w walce z Lou Ambersem. Po wyrównanym pojedynku niejednogłośnie na punkty wygrał Henry Armstrong, stając się tej nocy jedynym bokserem w historii, który miał w posiadaniu 3 tytuły mistrza świata w trzech różnych kategoriach wagowych jednocześnie. Kilka dni później ogłosił, że zrzeka się tytułu w kategorii piórkowej, skupiając się na wadze lekkiej i półśredniej.
Następne 4 walki były w obronie tytułu w kategorii półśredniej, wygrał w nich kolejno z Ceferino Garcią, Al Manfredo, Baby Arizmendi i Bobbym Pacho. W marcu 1939 r. w pojedynku Lew Feldmanem bronił jednocześnie dwóch tytułów w wadze lekkiej i półśredniej. To starcie wygrał przez nokaut w pierwszej rundzie.
Po kolejnych dwóch obronach tytułu w wadze półśredniej Henry Armstrong bronił tytułu w wadze lekkiej w rewanżowej walce z Lou Ambersem. Do tego pojedynku doszło 22 lipca 1939 r. Walka ta była jedną z najbardziej emocjonujących w karierze Armstronga. Emocje były od pierwszej do ostatniej rundy. Sędzia ringowy aż 5-krotnie karał Armstronga za uderzenia poniżej pasa, co zdaniem niektórych było przesadą. Po 15 rundach na punkty wygrał Lou Ambers, choć zdaniem wielu, ten werdykt był niesprawiedliwy.
Po tej porażce Henry skupił się na obronie mistrzostwa w wadze półśredniej. Do końca 1939 r. tytułu bronił aż 6-krotnie, pokonując m.in. w rewanżowych starciach Ala Manfredo i Bobbyego Pacho oraz dwukrotnie Jimmyego Garrisona. W 1940 r. Armstrong szedł jak burza nokautując kolejnych przeciwników. W międzyczasie starał się także osiągnąć to czego innym do tej pory się nie udało a mianowicie zdobyć tytuł w czwartej kategorii wagowej. Próbę taką podjął z walce z Ceferino Garcią, ale ten pojedynek był uznawanym mistrzowskim tylko przez stan Kalifornia, a Armstrong ostatecznie go zremisował.
Utrata mistrzostwa
Ale dobra passa musiał kiedyś się skończyć. Po 6 udanych obronach 4 października 1940 r. spotkał się w ringu z Fritziem Zivicem . Okazało się że ta walka była końcem panowania Henry Armstronga. Zivic wygrał ten pojedynek jednomyślnie na punkty odbierając Henry’emu Armstrongowi broniony 19 razy tytuł mistrza świata. Szybko doszło do rewanżu lecz i tym razem Fritzie Zivic był górą wygrywając przed czasem w 12 rundzie. Przez kolejny rok Henry próbował wrócic na szczyt wygrywając 14 z 15 walk w tym w rewanżu z Fritziem Zivicem, który już nie był mistrzem. W 1943 r. wygrał z przyszłym mistrzem Tippym Larkinem , ale również doznał dwóch porażek.
W lipcu 1943 r. staną naprzeciwko przyszłemu mistrzowi i legendzie boksu Sugara Raya Robinsona, który dopiero zaczynał poważnie boksować. Henry przegrał na punkty i było już raczej wiadomo, że już nic wielkiego nie osiągnie. Lecz w żyłach Armstronga płynęła indiańska krew i nie zamierzał tak łatwo się poddawać. W 1944 r. stoczył 17 wal z czego 14 wygrał. W 1945 r. po remisie, zwycięstwie i porażce Henry Armstron powiesił rękawice na kołku i już nigdy nie powrócił do boksu.
Henry Armstrong jest członkiem International Boxing Hall of Fame oraz World Boxing Hall of Fame. Armstrong pokonał 16 mistrzów świata, a tytułu mistrzowskiego NHL bronił więcej razy niż jakikolwiek inny bokser. Jego pasmo 27 wygranych walk z rzędu przed czasem zalicza się do jednego z najdłuższych w historii boksu. Na liście magazynu The Ring “The 80 Best Fighters of the Last 80 Years” znajduje się na drugim miejscu. Także znany historyk boksu Bert Sugar umieścił go na drugim miejscu wśród najlepszych bokserów wszech czasów. Liczba wygranych walk(ponad 100) przed czasem plasuje go również w czołówkach wszech czasów. Dokładna liczba walk nie jest znana gdyż prawdopodobnie Armstrong na początku swojej kariery walczył pod swoim prawdziwym nazwiskiem jako Melody Jackson. Po zakończeniu kariery prowadził spokojnie życie, stał się nawróconym chrześcijaninem, jako Baptysta otrzymał święcenia i poświęcił się niepełnosprawnym dzieciom. Podczas swojej kariery bokserskiej wystąpił także w filmie pt. „Keep Punching”.
