Bilans: 115 walk, wygranych 107(86 KO), przegranych 6, remisów 2
Droga na szczyt
Julio Cesar Chavez dorastał w ubogiej rodzinie z licznym rodzeństwem; miał pięć sióstr i czterech braci, a jego ojciec pracował na kolei pracował na kolei. Karierę bokserska zaczął w wieku 16 lat, i po 14 zwycięstwach na ringach amatorskich na turnieju w Meksyku doznał pierwszej i jak się okazało jedynej porażki, gdyż rok później w wieku 17 lat przeszedł na zawodowstwo.
Julio Cesar Chavez zadebiutował 5 lutego 1980 roku. Debiut nie był łatwy gdyż pierwszy werdykt był na niekorzyść Chaveza, który znokautował rywala po gongu, jednak decyzja został zmieniona gdyż uznano, że cios padł jednak równo z gongiem. Przez pierwsze lata Chavez walczył średnio raz w miesiącu z mało wymagającymi rywalami i większość pojedynków kończył szybko przed czasem. Do końca 1983 roku na koncie miał stoczonych 41 wygranych walk w tym 36 przed czasem.
Zdobycie mistrzostwa
13 września 1984 roku przyszedł czas na walkę o pas mistrzowski, a dokładniej vakujący pas WBC kategorii junior lekkiej lub jak kto woli super piórkowe. Przeciwnikiem Chaveza był Mario Martinez, z którym uporał się z 8 rundzie starcia zdobywając swój pierwszy i jak się później okazało nieostatni tytuł mistrza świata.
W dniu 19 kwietnia 1985 r, Julio Cesar Chavez obronił swój tytuł w walce z Rubenem Castillo pokonując go w szóstej rundzie. W czerwcu znokautował w drugiej rundzie przyszłego mistrza Rogera Mayweathera. W następnych obronach pokonał m.in. Rocky’ego Lockridge( także przyszłego mistrza)a sama walka odbyła się w Monte Carlo w Monako, a także byłego mistrza Juana La Porte. Dziewiątą i ostatnią obroną pasa w tej kategorii wagowej było starcie z Danilo Cabrerą, które wyjątkowo trwało pełnych 12 rund. Po tej walce Julio Cesar Chavez postanowił przenieść się o kategorię wyżej, czyli do wagi lekkiej.
Zmiana kategorii
Po przejściu do wagi lekkiej, 21 listopada 1987 r. walczył od razu o pas mistrzowski WBA , którego posiadaczem był Edvin Rosario. Przed tą walka napięcie rosło, obaj pięściarze na konferencjach prasowych nie szczędzili nie miłych słów względem siebie. Rosario odgrażał się że wyśle Chaveza z powrotem do Meksyku w trumnie. Walka była zacięta, jednak Cesar zadawał o wiele więcej celnych ciosów i ostatecznie wygrał pojedynek przez TKO w 11 rundzie. Media ogłosiły Chaveza nowym wielkim mistrzem boksu.
W dniu 16 kwietnia 1988 r., w pierwszej obronie pasa Julio Cesar Chavez pokonał Rodolfo Aguilara w szóstej rundzie przez nokaut techniczny. We wrześniu dorzucił pas WBC pokonując Jose Luisa Ramireza. Walka została przerwana w 11 rundzie powodu kontuzji Chaveza, której doznał przez zderzenie się głową z Ramirezem. Na kartach sędziowskich prowadził Chavez i to on wygrał walkę. W 1989 r. obronił tytuł pokonując przyszłego mistrza Sammy’ego Fuentesa , a także swego niepokonanego rodaka Alberto de las Mercedes Cortesa.
W marcu 1990 r. stoczył pasjonujący pojedynek z Meldrick Taylorem, posiadaczem pasa IBF. Ostatecznie Chavez wygrał pojedynek dopiero w 12 rundzie, jednak wiele obserwatorów uważało że sędzia pochopnie poddał Taylora. Była to walka roku według magazynu „Ring”.
Obydwu pasów Chavez bronił dwukrotnie(wcześniej stoczył 3 walki nie w obronie tytułu) z Kyung-DUK Ahnem i Johnem Duplessism, szybko rozstrzygując obydwa pojedynki.
Julio Casar Chavez vs Camacho
Po kolejnych wygranych walkach w 1992 r. doszło do długo oczekiwanej walki ze znakomity Hectorem Camacho. P 12-stu rundach boju zdecydowanie na punkty wygrał Cesar, podtrzymując swoją niesamowita passę zwycięstw bez porażki. Po kolejnych zwycięstwach w 1993 r. Chavez przeniósł do wagi półśredniej w której spotkał się w ringu z Parnellem Whitakerem. Walka była o tytuł mistrza świata WBC w wadze półśredniej, ale wielu uznawało ją za rozstrzygnięcie kto jest ówczas najlepszym pięściarzem bez podziału na kategorie wagowe. Po 12-stu rundach sędziowie ogłosili pojedynek za remisowy, lecz zdaniem wielu obserwatorów Chavez przegrał tę walkę, a sędziowie byli pod naciskiem Dona Kinga, promotora Chveza.
Pierwsza porażka
Po powrocie do wagi junior półśredniej w styczniu 1994 r. Cesar w obronie tytułu spotkał się w ringu z Frankie Randallem. Nikt się zapewne nie spodziewał, że właśnie w tej walce Chavez dozna pierwszej porażki, a także po raz pierwszy w swojej karierze będzie liczony, dodatkowo sędzia ringowy odjął Chavezowi 2 punkty za ciosy poniżej pasa. Stało się, co prawda niejednomyślnie ale sędziowie dali zwycięstwo Randallowi. Jednak szybko doszło do rewanżu, w który znowu było sporo kontrowersji bo lekarz przerwał walkę z powodu rozcięcia na czole, którego doznał Chavez po zderzeniu się głowami, Randallowi odjęto punkt, a na kartach sędziowskich prowadził Chvez i to on wygrał.
Chavez vs De La Hoya
Po kolejnych obronach tytułu przyszedł czas na walkę ze nowym wielkim talentem boksu Oscarem De La Hoyą. Do walki tej doszło 7 czerwca 1996 r. Już w pierwszych minutach starcia Chavez doznał rozcięcia łuku brwiowego, z który miał już problemy już wcześniej. Zakrwawiony mógł odpierać ataki De La Hoyi tylko do 4 rundy w której sędzia przerwał pojedynek. Chavez przegrał swoją drugą walkę w karierze. Do rewanżu doszło 2 lata później już w wadze półśredniej. Już 36 letni Chavez nie prezentował się tak dobrze jak kiedyś, silne ciosy Oscara z rundy na runda co raz bardziej dawały się we znaki Cesarowi, dodatkowo doznał kontuzja wargi. Po ósmej rundzie nie miał innego wyjścia jak zrezygnowanie z dalszej walki.
O mistrzostwo Chavez spróbował walczyć jeszcze raz w 2000 r. z Australijczykiem pochodzenia rosyjskiego Kostya Tszyu. Jednak doznał dotkliwej porażki w 6 rundzie.
Zmierzch Kariery
Na ring wracał jeszcze pięciokrotnie. Zrewanzował się m.in. za wcześniejszą porażkę Willyemu Wise, którego znokautował już w 2 rundzie, oraz z dawnym rywalem Frankie Randallem z którym także wygrał. Ostatnim pojedynkiem Julio Cesara Chaveza było przegrane starcie w 2005 r. z Groverem Wileyem. Po tym pojedynku definitywnie pożegnał się z ringiem.
Julio Cesar Chavez to zdecydowanie jeden z najwybitniejszych bokserów w historii, widnieje na obydwu listach bokserów wszech czasów magazynu „Ring”. Jego niesamowity bilans walk bez porażki(91) daje mu 2 miejsce na liście wszech czasów tuż za Buckiem Smithem. Az 27-krotnie udanie bronił tytułu mistrza świata, w 37 walkach walczył o mistrzostwo. Jego syn Julio Cesar Chavez jr. poszedł w ślady ojca i także zajął się boksem zdobywając mistrzostwo.